Graag jullie reacties!!!
Okee, nu ga ik dus even héél eerlijk zijn:
Ik heb het ontiegelijk moeilijk ermee dat bijna alle aandacht van mijn ouders naar mijn oma gaat. Hoezeer ik het haar ook gun, ik voel me voor een gedeelte ook als 'het jaloerse zusje' die de aandacht van haar ouders opeens zo moet delen dat er geen 5% voor mij overblijft. Ik heb dat vanavond aan de telefoon ook tegen mijn moeder gezegd en ze begreep het gelukkig wel en ze zei dat er soms 'in het leven' niks aan te doen is dat dingen zo lopen. We hebben wel een afspraak gemaakt wanneer ik haar ongeveer weer een dagje zal zien en dat ze weer eens wat tijd voor mij zal hebben en dan dus wat diepgaander dan hoi, hoe gaat het.
Zeggen jullie eens eerlijk: is dat nou asociaal of egoïstisch van me dat ik met een deel van mijn gevoel er zo over voel? Ik bedoel, ik maak ook onwijs veel mee met het verwerken van mijn relatie en van alles dat me daarin is overkomen, maar ik hou ook onwijs van mijn oma en ze heeft gewoon heel veel zorg en aandacht nodig en ze woont ook een uur en een kwartier rijden bij mijn ouders vandaan en ik ook, we wonen exact in een driehoek dus even op en neer rijden gaat voor mijn ouders ook niet één twee drie.
Of heeft er iemand wat begrip, tips, trucjes, nuttig 'op mijn kop geven' (waar ik wat mee kan dus!!!) voor me?
Reageer!!!
Mindy.
2 Comments:
Het kan nooit asociaal zijn of egoistisch om iets te voelen, het zou misschien een beetje ongepast zijn als je gelijk een ontevreden kleuter zou gaan stampvoeten om de aandacht die je wilt op te eisen.
Verder is het gewoon een gevoel, onderken, wees eerlijk en koester de wijsheid van je moeder ;) soms is er niets aan te doen dat het leven niet is zoals jij dat het liefste zou willen. Als het de gemoederen wat sust kun je ook bedenken dat je je oma iets heel waardevols geeft wanneer je haar de aandacht gunt die je zelf zo graag zou willen.
Verstandiger dan Liesan kan ik het niet zeggen. Ik sluit me er helemaal bij aan.
Een reactie posten
<< Home