Mijn kind

Mijn kind, mijn kind wat ben je klein,

je ligt daar zo kwetsbaar te zijn,

te zijn, alleen nog maar te zijn,

je was nog nooit zó klein!

Mijn kind, mijn kind wat ben je traag,

en wat zijn je gedachten toch vaag,

vaag, vaag, je denkt zo vaag,

je was nog nooit zó traag!

Mijn kind, mijn kind wat ben je verdrietig

en wat lig je daar zo nietig,

zo nietig, alleen nog maar nietig,

ik zag je nog nooit zó verdrietig!

Je streelt je gezicht de hele dag

om niet opeens te zien

wat je al zo lang niet zag.

Je dekt jezelf af, hou je hand er maar voor,

je hoeft ook niet meer hier te zijn,

het is tijd voor je, je gaat dóór

naar een volgend leven vol met rust,

vol met schoonheid, vrede,

je zó lage eigenwaarde gesust

in een hoger weten wie jij bent,

dan je hier op aarde hebben kan,

hoger weten, aan jezelf gewend.

Mijn kind, mijn kind wat ben je mooi,

maar er loopt een traan over elke huidplooi,

tranen, zoute tranen, een pleidooi

voor je verdriet, maar wat ben je mooi!

Mijn kind, mijn kind ik laat je gaan

ik weet het: dit leven kan je niet meer aan,

niet meer af en niet meer aan,

Ja... nee... ja, ik laat je gaan!

Oma,

oma,

oma,

mijn oma, ik laat je gaan.....