Nog eenmaal:
therapeut J. (Die dus, even ter herhaling, al 8 jaar mijn therapeut niet meer is, ik noem hem vanaf nu dus ook gewoon J.)
...komt in september op bezoek...
...mèt zijn dochter...
...zodat zijn vrouw gelooft dat ik niks bijzonders van hem wil, omdat ik het okee vindt dat hij zijn dochter meeneemt...
We zijn walgelijk bezig. Ik ga dit gedoe beëindigen, liefst nog vóór er echt 'iets' gebeurt, want dit overleven mijn geweten, mijn eigenwaarde, mijn zelfbeeld en mijn geloof dus gewoon niet!
(Balen is het wel, want ik ben verliefd, en te horen aan hoe hij tegen mij doet is dat wederzijds, we vinden elkaar gewoon al jaren leuk, het is eigenlijk gewoon ontiegelijk balen allemaal, helemaal niet leuk of spannend meer, als er kinderen bijgehaald moeten worden als bewijsmateriaal dan houdt het voor mij op!!!)
Ps. Iemand nog een mening over het volgende: wiens verantwoordelijkheid is het, als er wel wat gebeurt, het komt uit en het huwelijk raakt ontwricht: die van mij, die van hem of die van ons samen? Heel graag jullie reacties!!!
Voor voorgeschiedenis: zie alle postjes die "Therapeut J." heten:
2 Comments:
Niet doen. Er is geen enkele uitkomst die jou geluk op de lange termijn gaat opleveren.
Alsjeblieft, Mindy, doe het niet! Als er 'iets' gebeurt, zijn jullie allebei verantwoordelijk.
Geloof me, je wilt echt niet gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de ontwrichting van een huwelijk, en daarmee de ontwrichting van 3 levens, waarbij het dochtertje voor haar leven getekend zal zijn.
Het is heel verleidelijk om je gevoel van geborgenheid bij hem te volgen, maar echt, ik ken teveel verhalen van mensen die zichzelf na zo'n actie echt hele erge dingen konden aandoen van spijt en schaamte.
Een reactie posten
<< Home